In mijn ‘IT-jeugd’ in 1975 was het grootste probleem: ‘de gebruiker en de programmeur begrijpen elkaar niet’. Begin 90 er jaren zijn daarom verschillende universitaire leergangen in het leven geroepen aan de VU BI (BedrijfsInformatica), aan de UvA BIK (Bestuurlijke Informatiekunde) en in Twente BIS (BedrijfsInformatie Systemen). Hoewel goed bedoeld hebben deze initiatieven nauwelijks geleid tot het oplossen van het onbegrip tussen eindgebruikers en IT-professionals.
Vervolgens kwam de architect ten tonele als brugfunctionaris tussen de digitale gebruiksbehoeften en de mogelijkheden van de IT. Als parttime hoogleraar aan de Vrije Universiteit wekte dat mijn interesse. Dus begon ik in 1995 middels een stagestudent het concept ‘architectuur’ te verkennen. Om mij heen kwam de interesse in architectuur ook al op gang, dus heb ik in 1999, op de portemonnee van Capgemini met mijn pet op als hoogleraar, ‘het eerste Landelijk Architectuur Congres (LAC) georganiseerd. Omdat het enthousiasme groot was, heb ik samen met enkele concurrerende informaticabureaus en een aantal wetenschappers uit de universitaire wereld, een tweede LAC georganiseerd. Tijdens de congresvoorbereiding voor het derde LAC bleek dat er zoveel architectuuronderwerpen op tafel kwamen die buiten een congres omgaan, besloot ik 2002 die gesprekken onder te brengen in een andere organisatie: NAF (Nederlands Architectuur Forum). Voor bovenstaande initiatieven ben ik in 2004 onderscheiden met de eerste NAF-penning.
Ik heb leiding gegeven aan de eerste 5 LAC’s. Er zijn in totaal 20 LAC’s gehouden. Daarna werd het omgedoopt naar DADD (Digital Architecture een Design Day). Bij de laatste 5 LAC’s en de DADD’s werd het architectuurgehalte steeds dunner. Meer een IT-feestje van een dag met veel techo-praatjes dan een echt architectuurcongres van 2 dagen. Ook het NAF wordt eerstdaags omgedoopt. Het NAF lijkt tegenwoordig als doelstelling te hebben zoveel mogelijk leden in plaats het bevorderen van kennis en ervaringen over ‘architectuur’ en over de ‘architect’.
In 2004 sprak in mijn oratie uit aan de Radboud Universiteit getiteld: ‘Architectuur in de Digitale Wereld’. Toen introduceerde ik in het Nederlandse taalgebied de titel ‘digitale architect. Dat werd door velen als een lachertje gezien: een architect van nullen en enen. Heden ten dage is het een normale functie.
In 2012 heb ik met Frank Baldinger (toenmalig voorzitter NAF) ter ere van het 10 jarig bestaan van het NAF een ‘State-of-the Art Architectuur 2012’ samengesteld. Een encyclopedisch boek van ruim 500 pagina’s. Wij zijn inmiddels alweer 10 jaar verder en ik krijg steeds meer de indruk dat de rol van architect niet echt meer interessant lijkt te zijn voor de business. Ook als architectuur-auditor zie ik regelmatig architectuurbeschouwingen waar ik niet echt vrolijk van word.
Zie digitale discussie op LinkedIn.
